İzmirli Bayram Çakır (31), 24 ay önce karıştığı bir
yaralama olayının suçlusu olarak cezaevine düştü. O sırada oğulları Cengizhan’a
1 aylık hamile olan eşi Nariye Çakır, ailesi sahip çıkmadığı için 8 ay boyunca
kadın sığınma evlerinde hayatını sürdürdü. Oğlunu kadın sığınma evinde doğuran
Nariye Çakır, yaşadığı sıkıntılar nedeniyle bipolar duygu bozukluğuna
yakalanınca minik Cengizhan’ı da Bursa Çocuk Yuvası’na vermek zorunda kaldı.
Denetimli Serbestlik sayesinde cezaevinden çıkan Bayram Çakır, İzmir’de derme
çatma bir ev bulup eşi Nariye Hanımı da yanına aldı. Şu an Karabağlar
Belediyesi’nde kamu yararına ücretsiz olarak çalıştığını belirten Çakır,
"Elektronik kelepçe sistemi var akşam saat 21.00’den sonra evden
çıkamıyorum. Bursa’da oğlum var, onu görmeye gidemiyorum.
Ev sahibi bizi evden
çıkartacak. Eşyalar da bize ait değil. Sokakta kalma riskimiz var. Eşim zaten
rahatsız yüzde 40 engelli, bipolar duygu bozukluğu var. İş verilmesini
istiyorum, ev konusunda yardımcı olunmasını istiyorum” diyerek çaresizliğini
haykırdı.
“SEN CEZAEVİNDEN ÇIKMIŞSIN DİYE İŞ VERMİYORLAR”
Bursa Çocuk Yuvası’nda kalan 1,5 yaşındaki oğlu Cengizhan’ı yanına almak için
sigortalı bir iş bulması gerektiğini anlatan Çakır, “Oğlum 2-3 yaşına girmeden
onu yanıma almak istiyorum. Oğlumu kucağıma alıp sevemedim. Elim, kolum bağlı.
Her yere başvurdum ama çare bulamadım. ‘Yardımcı olacağız’ dediler, olmadılar.
Ailemden de destek yok. Nereye gittiysem ‘sen cezaevinden çıkmışsın’ diyorlar,
uygun bulmuyorlar” dedi.
“ANNE, BABA SEVGİSİNİ KİM VEREBİLİR Kİ”
Oğlunu en son 2 ay önce gördüğünü söyleyen Bayram Çakır, içindeki evlat
hasretini ise şöyle anlattı:
“Eşim oğlumuzu 6 aydır görmüyor. Tanımıyor zaten bizi. Onun hasreti var içimde.
Gidip görmek istiyorum ama imkanım olmadığı için göremiyorum. Evladımı yanıma
istiyorum ama durumum düzelmezse yanıma vermeyecekler. Çocuğum şuan iyi
bakılıyor. Mecbur aldılar bizden ama anne, baba sevgisini kim verebilir ki.”
“AYRI KALMAK İSTEMİYORUZ”
Eşi Nariye Hanıma verilen çocuk yardımından haberlerinin olmadığı için bankada
paranın biriktiğini söyleyen Bayram Çakır, aldıkları 100 TL’lik yardımla biraz
olsun nefes aldıklarını ama şu an evlerinde ekmek bile olmadığını belirtti.
Artık eşinden ve çocuğundan ayrı kalmak istemediğini söyleyen Çakır, “Zaten
ayrı kaldık 24 ay boyunca. Biz çocuğumuzla birlikte yaşamak istiyoruz. Herkes
gibi mutlu olmak istiyoruz” dedi.
“ANNE, BABA DEMESİNİ GÖRMEK İSTİYORUM”
Oğlu Cengizhan’a 6 aydır hasret olduğunu söyleyen Nariye Çelik ise içindeki
evlat hasretini şu sözlerle anlattı:
“Çocuğumun yürüyüşünü göremedim. Doğum gününde, anneler gününde göremedim.
‘Anne, baba’ demesini görmek istiyorum. Eşime destek olsunlar, bir iş
bulsunlar. Eşim elinden geleni yaptı ama başvurmadığı yer kalmadı. En büyük taş
hangisiyse ona başını vurdu ama kimseden fayda yok.”
