Çocuğunuzu her şeyden çok seviyorsunuz. Her şey onun iyiliği için ve tüm kısıtlamalar onun zarar görme ihtimaline karşılık. Akşam arkadaşının doğum günü partisi için sizden izin alırken dönüş saati koymanızın ya da kimlerle nerede olacağını sormanız onu kısıtlamak için değil. Ben biliyorum, siz biliyorsunuz. Peki neden çocuğunuz bunu anlayamıyor? Neden yasaklarınıza karşı çıkıyor, inatlaşıyor, tutturuyor? Bunun için siz de sürekli “Anne/Baba olunca anlarsın!” diyor musunuz? Peki sizin minik bebeğiniz anne/baba oluncaya kadar hep böyle inatlaşmalar ile mi geçecek? Gittiği doğum günü partisinden geç geldiğinde neden sürekli “Diğer arkadaşlarının anne/babalarının bu kadar yasak koymadığını” söyleyerek sizi suçluyor? Neden her gidilen yer, her yapılan şey kavgaya dönüşüyor?
Burada üzerinde durup düşünmeniz gereken en önemli konu, sesinizi yükseltmeden hissettiklerinizi dile getirebiliyor musunuz? Eve geç geldiğinde “Neredesin sen, saat kaç oldu, bir daha sana izin vermeyeceğim!” demekle “Sen, bana haber vermeden geç kaldığında üzülüyorum, seni merak ediyorum, lütfen bana bir daha geç kalacağın zaman haber ver ve seninle konuştuğumuz saati geçirmemeye çalış.” demek aynı şey mi?
İçinizden geçirdiğiniz şeyi biliyorum. “Ama eğer böyle yaparsam beni dinlemez...” diyorsunuz. Peki dengeyi nasıl sağlayacaksınız? Gerçekler çocuklara hiç kural koymamalıyız? Çocuklar, koyduğunuz kurallara uymadığında herhangi bir yaptırım olmamalı mı?
Gelecek cumartesi “Çocuklara Sınır Koyma” başlıklı yazımda açıklayacağım. Bu süre zarfında düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz.
Herkese iyi hafta sonları..