Kendimi duygusal ve Aşk makalelerine ve şiir tadındaki yazılara konsantre etmiştim ve hiç bir şekilde siyaset yapmama konusunda kendimi inandırmıştım Çünkü geçmişte bu keskin lisanımın karşılığını unutamayacağım (hem maddi hemde manevi) bir şekilde almıştım.
Ancak güzel ülkemde Terör örgütleri eylem yapmak için birbiriyle yarışırken, bir gece kulübü ruhsuz ve aşağılık bir mahluk tarafında katliama uğruyorsa, caddelerde gelişi güzel bombalar patlıyorsa, başka bir Devletin buradaki elçisi bir hain tarafından sırtından vuruluyorsa ve buna benzer olaylar vuku buluyorsa, hiçbir şey olmamış gibi sıradan yaşantımıza dönüp unutkanlık paradoksuna kapılırsak önce vatan severliğimizi sonrada insanlığımızı sorgulamamız gerekir.
Bir Devlet veya örgüt düşman bildiği bir sistemin karşısında kaybettiğini anlayınca tek hedefi sivil insanlar yani halk olur. Bu yüzden Amerika - Japonya savaşı en aydınlatıcı örnektir. Amerika cephede kaybettiği için Huroşimaya ve Nagazakiye kitle imha silahı olan atom bombası attı ve orada tam bir kıyım tam bir trajedi yaşandı. Japonlar sivilleri vurmayın teslim olalım dediler. kazandıkları savaşı sivil halk ölmesin diye kaybettiler ve tarih boyunca onurlu bir millet olarak anılırlar ve bu yüzden amerikanın tarihinde şeref ve onura dair hiç bir emare bulamazsınız.
sivil halkı vurmanın tek bir nedeni var o kaybetme psikolojisinden kaynaklanan korku ikileminin oluşturduğu KAOS'tur.
Kaos korkudan beslenir ve bu korkuyu yaşatmayı başarabilenler karşısındaki gücü yenme konusunda çok da zorlanmayacaktır diye düşünüyorum. Terör ve Kaos tek yumurta ikizi gibidir ikisi de korkunun rahminden çıkar ve korkmuş, sindirilmiş, teslim alınmış bir Devlet düşman olmaktan çıkar maşa olma yoluna girer.
Obama hiç bir zaman Derin Amerika'ya söz geçiremediği için gerçekten bir Başkan olamadı ve gider ayak orta doğuda ve körfezde çözülmesi zor bir düğüm atıyor.
Terör örgütlerinin ve onları maşa olarak kullanan insafsız güçler hala anlayamamalarına gerçekten şaşırıyorum..! 15 Temmuz gecesi bu Milletin tankların önüne ezilmek için yattığını, kollarını havaya kaldırıp göğsünü düşmanın namlusuna doğru uzattığını ve önündeki insanın öldüğünü görüp bir kaç adım sonrasında öleceğini bile bile düşmanın üzerine silahsız bir şekilde yürüdüklerini gördükleri halde yinede korku politikasıyla bastırmaya çalışıyor. İşte burada onların gerçekten birer aptal olduğunu görüyorum, Yahu kardeşim korku damarı olmayan, fıtratında teslimiyet olmayan bir milleti karakterine, genetik yapısına aykırı olan bir yolla esir almaya çalışmak aptallık değil de nedir?
Umarım Devletin tüm kolluk kuvvetleri en kısa zamanda şu tetikçi maşaları cehennemin dibine gönderir ve gönderecektir İnşallah, velev ki her gün bir eylem yaparlarsa ve her gün birimiz ölsek yinede bu kutlu davadan vazgeçilmeyecek. Buradan ilan ve taahhüt ediyorum yolda yürürken veya arabada otururken bu şekilde ölmek nasip olursa, bu bana ancak şeref ve ihsan olur. Kanım Vatanıma Helal olsun.
Dil, din, ırk, mezhep ve etnik köken farkı gözetmeksizin topyekun bir mücadele ve birliktelik içinde olmamız artık elzemdir. Hükumetin politikalarının yanlış olduğunu bağırmakla ve Devletin Dünya politikasını eleştirmekle vatan severlik olmuyor. Vatan severlik hiç bir beklenti içinde olmadan vatanın bir avuç toprağı için ölüme gülümseyerek yürümektir. Devletimiz kudretli ve güçlüdür bu güç her geçen gün daha da artıyor ve gücü elinde tuttuğunu iddia edenler için artık önüne geçilmez bir problem oluyor. Bundan dolayı kuduruyorlar gücü paylaşmak istemiyorlar çünkü adaletle insanlığa hizmet etmiyorlar. Adalet ve hakikatin olmadığı yerin tek adı zulümdür. Anladınız mı? Zulüm...
İşte biz Türkiye Cumhuriyeti ve onun imanlı evlatları Dünyada zulüm gören mazlum ve masumların artık koruyucusu ve hamisiyiz. sömürge ülkeleri artık ne Afrikalı'nın yer altı zenginliğini ne de orta doğulunun petrol ve enerji kaynaklarını sömüremeyecekler bununla beraber göğüs göğüse çarpışacak yürekleri olmadığı için tetikçilerle bu işi yürütmeye çalışıyorlar. Daha önce göğüs göğüse çarpışma aptallığını yaptılar ve bunun bedelini çok ağır ödediler bunu 1. Dünya savaşında bütün Dünya gördü...
okuyucularıma zaten bilip uyguladıkları bir tavsiye veya hatırlatmayı nakşetmek isterim o tertemiz kalplerine; korkmayın, hüzünlenmeyin bu terör ve onların tasmasını elinde tutan ağababaları elbet ve mutlaka rezil ve rüsva bir halde kaybedecektir veya bitecektir. Onlar tarihte hain ve zalim olmanın utancı içinde anılacaklar. Biz ise adil ve haysiyetli bir itikadın gereğini yerine getirmenin mutluluğu ve gururu içinde hep şanlı ve övgüyle anılacağız.
Korkmayalım zaten ölsek şehit kalsak gaziyiz her halükarda bu işin sonunda biz kazanıyoruz. Eğer kalbimize bir buğday tanesi kadar bile korku düşerse bu kaosun habercisi ve terörün zaferi olur.
Allah'ın emanet olarak bizlere verdiği bu canı Allah için harcamak kadar güzel bir eylem olamaz. Çünkü biz Hz. Ademin zürriyetigerçeğine iman etmişiz. Hepimiz Allahtangeldik ve mutlaka ona döndürüleceğiz. Ondan gelen ölüm de bela da şer'de hayır da bize lütuf'dur ikramdır. Vesselam...
Çok mantikli yazmışsiniz elinize saglik