Bu kente geleli 7 yıl olmuştu…
Otogardan indiğimde karıncalar gibi vızır vızır çalışan işçiler, bir o yana bir bu yana seyreden iş makineleri ve sağı solu kazan dev kepçeler şehri adeta yerle bir ediyordu…
Her mahalleye basketbol sahaları kuruluyor, insanların geçmeye korktuğu yerler, yerini kuş sesine karışan çocukların cıvıl cıvıl seslerine bırakıyordu…
Çarpık kentleşme, gece kondular ve yağmur sularıyla evleri su basan mahalleler, kentsel dönüşümlerle modern evlere kavuşup, yıllardır çektikleri çileden bir bir kurtuluyordu…
Ardından bir köstebek gibi şehrin altını üstüne getirdiler. Kazdılar da kazdılar… Bu bitmek tükenmek bilmeyen enerjileri beni hayrete düşürüyor, ‘Bravo’ her zaman için aklıma gelebilecek ilk sözüm oluyordu…
Akabinde üst yapı için kollar sıvandı. ‘Bıktık artık’ diye isyan edenler, üst yapının bittiği mahalleri gördükçe belediyeye koşuyor, ‘Biz de istiyoruz’ diye adeta sıraya giriyorlardı. ‘Pes dedim’ bittiğinde o kadar güzel bir kente kavuştuğunu görünce.
Birçok Avrupa ülkesini geride bırakacak kadar güzel bir kente bürünmüştü Denizli…
Duracak zannettim,
Artık tamam,
Yoruldular,
Biraz da dinlensinler derken,
Bir bir spor tesisleri, kompleksleri, yeşil alan, çocuklar için trafik eğitim merkezi gibi birçok hizmeti de sonlandırarak hizmete açtılar…
Sıradaki ve devam eden çalışmalardan bahsetmiyorum bile…
Bu kenti baştan aşağı değiştiren Ak Parti Milletvekili Nihat Zeybekci’ye, sağındaki Belediye Başkanı Osman Zolan’a, solundaki yardımcılarına ve arkalarındaki binlerce belediye ve özel sektör çalışanlarına bir vatandaş olarak teşekkür ediyorum.
Tarih, bir şehri baştan aşağı değiştiren bu ikiliyi ve beraberindeki bu işçi ordusunu unutmayacak. Çünkü geleceğin çocuklarına muhteşem bir kent bıraktılar.
Teşekkürler Zeybekci,
Teşekkürler Zolan,
Teşekkürler bu kentin ayakları altına taş döşeyen işçiler…
Saygılarımla…